Zutphens Barok Ensemble

Zutphens Barok Ensemble kiest vaker een mysterieuze concerttitel. Zo ook dit keer.

Als in juni 1722 de destijds beroemde Thomascantor Johann Kuhnau overlijdt, gaat het stadsbestuur van Leipzig naarstig op zoek naar een waardige opvolger. Veel bekende namen solliciteerden, maar uiteindelijk in 1723 kreeg Johann Sebastiaan Bach de positie. Onder de titel De Sollicitanten stelde het Zutphens Barok Ensemble een concert samen van werk van Bach’s vaak even beroemde mededingers naar de positie van cantor.

De cantor is verantwoordelijk voor het onderricht aan het jongenskoor van de Thomasschule en tevens voor alle officiële muziek in de stad. De lat ligt hoog voor Leipzig, een stad in opkomst en vol ambitie. De begerige blik gaat dus allereerst uit naar superster Telemann. Die wil best, maar een forse salarisverhoging van zijn Hamburgse broodheren doet hem anders besluiten. Dat is het begin van maandenlange onderhandelingen. Een bonte stoet aan getalenteerde componisten trekt aan het stadsbestuur voorbij, bekende en onbekende: Heinichen, Kaufmann, Rolle, Fasch en Graupner. In het concert van het Zutphens Barok Ensemble komen ze allemaal voorbij.

Na lang wikken en wegen oordeelt het bestuur op 22 april 1723: “Dan maar die man die hier wel eens het orgel komt inspecteren. Hij heeft helaas geen diploma, maar speelt wel virtuoos. Graupner beveelt hem aan, die vertrouwen we wel. Mijnheer… hoe heet u ook alweer… o ja: Bach.”